دو صد گفته چون نیم کردار نیست

دو صد گفته چون نیم کردار نیست 

روزنامه تهران امروز از همین دسته تریبونهاست. روزنامه ای که در نگاه اول نمی توان به مبدأ و مقصد آن پی برد ولی با کمی کنکاش و پرس و جو از بین علاقمندان به مسائل سیاسی می توان متوجه شد که این روزنامه متعلق به شهردار محترم تهران و همفکران ایشان است.

متأسفانه فضای سیاسی کشور ما در مقایسه با کشورهایی که در آنها بعضاً ادعای دموکراسی وجود دارد، کمی مبهم تر و پر غبارتر است. بدین معنی که جریانهای سیاسی و اهدافشان و امکاناتشان به این راحتی ها قابل شناخت و مقایسه نیستند. مثلاً حزب یا جریانی که تفکر مشخصی دارد در کشورهای باصطلاح دموکراتیک دارای منابع مالی و به قول معروف اسپانسرهای مشخصی است و تریبون رسمی دارد. بنابراین مخاطب براحتی می تواند اهداف و پیشینه ها و سخنان را با یکدیگر مقایسه کرده و تصمیمی فراخور موقعیت بگیرد. اما این امر در کشور ما نهادینه نشده و متأسفانه جریانات سیاسی دارای اهداف و امکانات و بعضاً تریبونهای مخفی هستند که در افکار عمومی ناشناخته است. این موضوع علاوه بر بوجود آمدن شائبه بی صداقتی سیاسیون شائبه های فراوان دیگری را نیز بوجود می آورد که در نهایت منجر به بی اعتمادی مردم به احزاب و جریانات می شود.
روزنامه تهران امروز از همین دسته تریبونهاست. روزنامه ای که در نگاه اول نمی توان به مبدأ و مقصد آن پی برد ولی با کمی کنکاش و پرس و جو از بین علاقمندان به مسائل سیاسی می توان متوجه شد که این روزنامه متعلق به شهردار محترم تهران و همفکران ایشان است. این روزنامه با ورود دکتر قالیباف به شهرداری تهران اجازه انتشار گرفته و در طول مدت فعالیت خود سعی داشته تا به گفتمانی که از رقابتهای دور قبل ریاست جمهوری به گفتمان قالیبافی شهرت یافته وفادار بماند.
اما چند سؤال در خصوص فعالیت این روزنامه به ذهن متبادر است که شاید پاسخ به آنها بتواند موجب کسب اعتماد در افکار عمومی نسبت به این جریان و اهدافش شود. اول اینکه آیا این روزنامه متعلق به شهرداری تهران است ؟ قطعاً جواب این سؤال در نگاه اول منفی است چون روزنامه متعلق به شهرداری تهران، همان همشهری است که با بودجه مستقیم شهرداری اداره می شود و بخش آگهی های آن هم طرفداران بی شماری دارد.
اما سؤال دوم این است که اگر این روزنامه متعلق به شهرداری نیست پس چگونه ارتزاق میکند و منابع مالی آن توسط چه کس یا کسانی تأمین می شود؟ آیا تعلق آن به شخص شهردار محترم به این معنی است که ایشان خود هزینه ها را متقبل می شوند؟
البته واضح و مبرهن است که پاسخ این سؤال هم منفی است چون حقوق ماهیانه ایشان از شهرداری تهران قطعاً کفاف این هزینه ها را نمی دهد. آن هم با این وضعیت قیمتها که احتمالاً هزینه خانواده را هم سخت تأمین می کند چه برسد به روزنامه!
شاید گردانندگان این روزنامه بگویند که با توجه به فضای سیاسی حاکم بر کشور که در بالا نیز به آن اشاره شد نمی توانند منابع مالی و پشتیبانی خود را و علت این حمایتها را به اطلاع افکار عمومی برسانند که در این صورت باید گفت پس چطور خود را مدعی حضور اخلاق مداری در سیاست می دانند و شهردار محترم ادعا می کنند که فضای سیاسی کشور تبدیل به منجلابی شده که از آرمانهای امام و انقلاب فاصله گرفته است؟
البته این روزنامه در عمل  از این ایده شهردار محترم بسیار فاصله دارد. برای مثال این روزنامه در انتخابات صحنه های زشتی از تخریب و ناسزاگویی را به نمایش گذاشت که در نهایت منجر به توقیف موقت آن هم شد.
در پایان باید گفت: دو صد گفته چون نیم کردار نیست ...